Wat is er toch aan de hand in de wereld en met name tussen de mensen zelf? We voelen ons vaak eenzaam en dat wordt soms pijnlijk duidelijk, vooral in deze tijd en de dagen die net achter ons liggen. Iedereen voelt zich veelal alleen, maar doen we er zelf wat aan? We constateren iets, maar vervolgens gaan kijken naar de oorzaak en zoeken naar een oplossing, komt maar weinig op bij de meeste mensen. Mensen voelen zich veelal machteloos om hun eigen leven vorm te geven. De vraag komt bij ze op; tja, hoe kan ik dan mijn eenzame gevoel oplossen, ik ben toch overgeleverd aan de goden, wat heet de overheid, mijn ouders, mijn leraar, mijn psycholoog, enz.?
We hebben ons afhankelijk laten maken, we hebben ons laten foppen door de gedachte en de overtuiging dat een ander ons wel gelukkig maakt, voor ons zorgt of zelfs wel voor ons opkomt. En waarom hebben we ons dat laten overkomen? Omdat we ons voor een heel groot deel hebben afgesloten van ons gevoel, waardoor we zelf niet eens meer weten wat ons gelukkig maakt. We moeten anderen vragen: ‘Wat zal ik doen?’ ‘Ik weet het niet?’
De ‘ik weet niet’ figuren zijn er volop, zij hebben door anderen laten bepalen hoe hun leven er uit moet zien. Soms zijn ze monddood gemaakt door familie of klein gehouden en zijn er zelf in gaan geloven. Of er zijn mensen die zich willens en wetens graag laten leiden door anderen omdat ze het zelf veel te vermoeiend vinden om ook eens het gevoel open te gooien en iets te gaan vinden.
Het is soms ook wel lekker gemakkelijk als een ander het voor je bepaalt en je je eigen leven op de automatische piloot afwandelt, totdat je, bij wijze van spreken, weer ongeopend retour de aarde verlaat en je niet eens hebt durven leven, omdat je zo bang was gekwetst te worden als een potentiële partner je zou afwijzen.
Het leven zit vol risico’s en ze durven nemen met je gevoel als kompas brengt je vreugde en geluk. Spontaniteit, durven en doen, wie beschikt er nog over deze eigenschappen? Als er iemand zich spontaan of even lekker gek gedraagt wordt er gekeken of deze persoon een enge ziekte heeft! We zijn vervreemd van onszelf en van de ander. Degene die nog plezier met elkaar kunnen hebben zijn op een hand te tellen, het leven is serieus en eigenlijk is er geen klap aan. Als ik je nu eens zeg dat je kijk en je dagelijkse gedachtegang alle invloed heeft op hoe je je voelt die dag! Soms kun je je natuurlijk even verschrikkelijk rot voelen en dat moet je dan ook vooral leven, maar van doem denken, beren op de weg zien en niet geloven in eigen kunnen is nog nooit iemand gelukkig geworden. Het vereist moed en kracht om zelf de touwtjes in eigen hand te nemen, vooral voor diegene die het lange tijd zonder oprechte liefde en aandacht hebben moeten doen. Zelfs dan ben jijzelf nog diegene die de stemming bepaalt, dat is pas kracht.
Al ligt de hele wereld in puin, jij hebt het recht om je gelukkig te voelen, je bent het aan jezelf verplicht. Stel je eens even voor als iedereen in de wereld met een open gevoel zou leven en elke dag zijn focus en goede gevoel zou behouden, dan betekent dat dus keuzes maken die voor jou goed voelen. Deze mensen zorgen dus zelf voor een positieve vibe en energie, allereerst voor zichzelf en uiteindelijk voor hun partner en kinderen als ze die hebben en daarnaast voor de rest van de omgeving en uiteindelijk, ja zelfs voor de hele wereld.
Als het collectief van mensen die verantwoordelijkheid neemt voor hun eigen goede gevoel steeds groter wordt, dan zal de aarde en al wat leeft daar alleen maar een groot voordeel mee doen. Zo werken de kosmische wetten.
Marjon van Vliet
Bron: DeNieuwetijd.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten