Het is even heftiger. Zo leek het. Ik schrok van een reactie van mezelf en had nog wel gedacht dat met al het werk dat ik (samen met een therapeut) gedaan had, het nu toch weer wat rustiger en vriendelijker zou zijn.
Sinds ik me in bewust ben van wat attachement (gehechtheid) is, ben ik me bewust van loslaten en de noodzaak om los te laten. Dingen, spullen, boeken, een huis, een woonplek loslaten, een keuken niet meer als ‘eigen’ zien maar delen en ‘mijn en dijn’ loslaten. Jaren heb ik op plekken gewoond (in woongroepen, leefgemeenschappen, ashrams, een gezin en ‘new age’ centrum) waar ik op diverse niveaus mocht loslaten.
Loslaten van ideeën, van overtuigingen, van gevoelens, van wat ik geleerd had; loslaten van mensen en van de manier van om gaan met mensen en de manier van kijken naar mensen; loslaten van hoe ik mezelf was gaan zien en loslaten hoe anderen me zien; loslaten van idealen, wensen, verlangens, beperkende patronen en gedachten, en van alle oordelen.
Ik heb geleerd over liefde. Ik ben in grote en hoge liefde en vreugde, zelfs volledige JOY, terecht gekomen. Het was fantastisch en ik heb enorm genoten. Ik was verliefd, ik was in mijn liefde terecht gekomen, en ik heb ontdekt hoe lastig liefde in 3D kan zijn met al z’n regels, overtuigingen, af gescheidenheid, pijn, jaloezie. Ik mocht dit van alle kanten ontdekken.
En ik mocht de pijn die hier in 3D bij liefde hoort ervaren.
Toen kwam er voor mij een nog emotionelere confrontatie met loslaten: loslaten van ideeën over huwelijk; loslaten van relatie, huwelijk, kinderen; loslaten van ideeën over goed ouderschap, over opvoeding, over wat wel of niet goed is. Ook ik ga dus door het grote loslaten van emoties. En soms is het een gevecht, maar gelukkig weet ik dat loslaten de weg is naar vrede, vrijheid en eenheid.
Lees verder op: Earthwatcher.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten