Verbeelding is een waarachtig godsgeschenk. Het was tenslotte de geest van God die over de wateren zweefde. Niet God zélf. Ook een architect moet in de eerste plaats zijn verbeelding aanspreken, vooraleer hij de dingen op papier zet en daarna een aannemer aanwijst die alles uitvoert.
"Fantasie is belangrijker dan kennis," beweerde Einstein, "want kennis is begrensd." Verbeelding is dus een prachtig iets, zolang je er controle over hebt, maar als het jou controleert ...
Al meer dan 40 jaar doe ik aan Zelfkennis, bestudeer ik de mens en stel ik interesse in alles wat er zich in de parapsychologische wereld afspeelt.
Soms stel ik mezelf wel de vraag wat het wezenlijke verschil is tussen een persoon die met engelen en gidsen communiceert en een persoon die via spiritisme met de overledenen praat. Dan heb je nog mensen die door een entiteit worden bezocht; een entiteit, die soms in dat lichaam kruipt en er dus bezit van neemt.
Het kan nog erger: jarenlang bezocht ik een dame, die ervan overtuigd was dat ze een mannequin was. Je weet wel: zo'n etalagepop in uitstalramen van winkels. Zij was gemaakt van rubber en vanbinnen was ze hol. Ze had dus geen hersenen, geen longen, geen darmen, geen maag, enzovoorts. Uiteindelijk vroeg ze euthanasie aan, hetgeen ze ook verkreeg. Haar laatste wens was om daarna te worden verbrand - want, omdat ze van rubber was gemaakt, zou ze nog eeuwig in een kist blijven voortleven, beweerde ze. Erna was haar naam en ik heb aan haar een nieuwsberichtje gewijd.
De mens wordt geregeerd door zijn brein, en om die reden verkrijgt alles de betekenis die men er zélf aan geeft. Het lichaam - anders gezegd: het verlengde van dat brein - handelt ernaar. Dit betekent dan ook, dat de mens, die dermate met dat lichaam is vergroeid en dus denkt dat hij dat lichaam is, weinig of geen keuze heeft, en dus ook niet over een vrije wil kan beschikken.
Als je denkt dat een keuze maken van wat men vanavond gaat eten, welke film men zal gaan zien, welk werk men zal kiezen, met welke persoon men tussen de lakens wil kruipen, en zo meer, gebasseerd is op 'vrije wil', kan ik je geen ongelijk geven. Toch is vrije wil iets geheel anders. Weet, dat jouw hersenen meestal enkele seconden voordien reeds hebben beslist welke keuze je zult gaan maken.
'Wil' wordt ook verward met 'eigenwil'. Met wilskracht kan een men zelden iets bereiken. Tijdelijk, misschien, maar weinig of niets op lange termijn. Dit doet me denken aan het volgende voorbeeld...
Leg een plank van 30 centimeter breed op de grond en vraag iemand om daarover te lopen. De persoon zal dat zonder bezwaar doen.
Leg nu diezelfde plank tussen twee blokken huizen van de ene nok van het huis naar de andere en stel hem dezelfde vraag. Zijn antwoord zal hoogstwaarschijnlijk zijn: "Ik wil wel, maar ik durf niet. Ik denk en geloof dat ik zal vallen."
Dir voorbeeld kan ons laten inzien dat voelen en geloven sterker is dan de wil.
Over het brein zélf is nog maar heel weinig geweten. En, indien wetenschappers toegeven dat er over de werkzaamheden van de hersenen amper 10% is bekend, waar haalt de gewone sterveling dan het recht vandaan om 'te denken' dat hij er alles over weet? Het antwoord daatop heb ik reeds meermaals gegeven: dit 'denken', dat in dat brein geschiedt, is verbonden met het geheugenmagazijn; een magazijn, waarin dingen zijn opgestapeld die men ooit heeft gelezen, gezien of gehoord. Op 'geleende kennis' dus.
Indien je je door een hypnotiseur laat hypnotiseren, kun je persoonlijkheidsveranderingen ondergaan. Men kan je van alles inpraten en onbewust zul je het als waarheid aannemen en jezelf ernaar gedragen. Blauw wordt rood, en je zult onder hypnose zweren dat het wel degelijk rood is. Onder hypnose kan men jou de suggestie geven dat je superman bent, een kip, of wat dan ook - en eieren zul je leggen. Kakelen ook.
Velen brengen - zonder het te beseffen - zichzelf in die hypnotische toestand en verbeelden zich dingen die we als buitenstaander niet kunnen verifiëren. Omdat het hun sterkte is, wordt de leugen hún waarheid. Ik zal ditmaal niet al té diep op dit thema ingaan, maar de meer bewuste mens zal in staat zijn om achter de hiernavermelde woorden datgene te lezen wat ik in wezen wil bedoelen.
Het Voodooïsme is een geloof, net als een welk ander geloof. Vroeger - ik spreek over de jaren '70 - reed ik meermaals naar Parijs om van de rituelen van Mambo Simonne de Beauvoir te genieten. Tijdens die bezoeken, die altijd gepaard gingen met een lekkere Haitiaanse schotel, bleef ik alert teneinde de dingen goed te kunnen observeren. In Australië maakte ik in de jaren '80 dan weer kennis met de aboriginals, en ook daar kwam ik tot dezelfde vaststelling dat de mens in wezen het onbewuste slachtoffer is van zijn eigen verbeeldingswereld."
Wat er ooit sedert het kind-zijn werd ingestopt, komt er dan ook automatisch weer uit. Daarom is de opvoeding thuis, naast de educatie op school, primordiaal voor het opgroeiend kind. Stop het in de handen van onwetende mensen, en het groeit uit tot een gelovig iemand, een ongelovig iemand, een bijgelovig iemand, maar geenszins tot een mens die in staat is het instinctieve bewustzijn te veredelen en uit te groeien tot meer-mens-zijn en tot een mens 'die weet'.
Het feit dat je met gidsen, overledenen en hogere geesten kunt communiceren, maakt daar deel van uit. Rose Marie Pierre, een Mambo, oftewel: vrouwelijke Voodoo priesteres, baat al jarenlang een tempel uit in Flatbush, van het Amerikaanse Brooklyn.
Het is in deze tempel dat zowel priesters als leken hun lichaam door de loa laten bezitten. Loa zijn machtige geesten uit het dodenrijk, die als tussenwezens fungeren en verbinding leggen tussen de mensheid en verre Voodooïstische goden.
De meeste loa zijn kwaadaardig, sommmige richten schade aan - en, om dit te voorkomen moet elke geest op een specifieke manier worden opgeroepen en benaderd. Men begint met een Vévé op de grond te tekenen. Zo heeft elke geest een eigen Vévé, een eigen symbool. Hierbij wordt meestal maïsmeel gebruikt. Op een altaar worden offers aangebracht terwijl men ondertussen muziek maakt, zingt en danst.
Van zodra een loa bezit neemt van een lichaam gaat alles er veel wilder en intenser aan toe. Dan wordt er geroepen en geschreeuwd en lopen de stervelingen als wilden door de kamer rond, alsof ze door iets in verwarring zijn gebracht. De oogbollen zijn naar boven gericht, net als in de REM-slaap. Omstaanders staan klaar om de persoon op te vangen van zodra ze zien dat hij/zij elk moment achterover kan vallen, omdat de persoon het bewustzijn heeft verloren.
Het hoofdingrediënt is trance en bij de meesten gebeurt dat automatisch en hebben ze aldaar helemaal geen drugs voor nodig. In onze gewesten gaat het er iets minder primitief aan toe, en het woordje 'trance' verkrijgt andere, meer aanvaarde benamingen, maar - zoals ik reeds eerder schreef: alles hangt van opvoeding en conditionering af. Indien wij, bijvoorbeeld, in Haïti waren geboren, zouden we die dingen ook aanvaarden als 'heel normaal'.
Indien we dus de essentie, de onderliggende gedachten en geloofsovertuigingen, van die menstypen aan een nader onderzoek onderwerpen, en die vergelijken met die van de meer ontwikkelde, westerse mens, belanden we bij hetzelfde beginsel. Om die reden kunnen we dan ook geen duidelijke grens trekken tussen geloof en bijgeloof, tussen wat echt is en wat verbeelding, enzovoorts.
Uiteindelijk hebben geen van beiden iets uitstaans met 'écht weten' en zal het nog honderden jaren duren vooraleer we kunnen spreken van de mens met een hoger niveau van bewust-zijn. Ondertussen laten we iedereen - wereldwijd - verder genieten van zijn/haar eigen geloof; een geloof, eigen aan de omgeving waarin de persoon is opgegroeid.
Bron: Spiritualia.be via Wereldgeheimen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten