zondag 15 juli 2012
Senia Melchizedek - De veranderingen van Moeder aarde en het effect op ons fysieke lichaam
From: Senia Melchizedek on Vimeo.
Bron: Vimeo.com
donderdag 12 juli 2012
Ziel(h)Erkenning in het proces van Heel worden
We leven nu inmiddels een half jaar in het jaar 2012. Het jaar van innerlijk heel worden, het jaar van verdieping en het ontstaan van het nieuwe bewustzijn, het worden van onze nieuwe ‘ zijn ”.
Bewustzijn is allesomvattend en doordringt alle materie. In stenen, de natuur, in mensen. Alles is met elkaar verbonden door een ‘onzichtbaar’ netwerk van energie, de golven van bewustzijn.
Wetenschappers hebben deze week bekend gemaakt dat het ‘godsdeeltje’ waarschijnlijk bestaat. Lees daar meer over in deze link : Higgs deeltje gevonden .
Als alles met elkaar verbonden is, hier op aarde, betekent dat ook dat wij verbonden zijn met andere werelden, vroeger, en ook de toekomst. Meer dan ooit zijn mensen nu innerlijke opschoningsprocessen aan het ondergaan.
Veel mensen zijn oude trauma’s en pijn aan het verwerken die nog als een blokkade in het energiesysteem aanwezig zijn. Dit proces is nodig om nog meer heelheid en licht te ervaren en te groeien in het bewustzijn.
Groei kan op verschillende manieren tot stand komen. Soms kunnen er situaties uit het verleden (ook vorige levens) zich aandienen. We trekken mensen aan in ons leven die onze dierbaren waren (of vijanden), ons doen herinneren aan bepaalde personen, gevoelens die we hadden etc.
Soms kan er een situatie ontstaan waardoor oude pijn naar boven kan komen. Oude gevoelens van verwaarlozing, niet begrepen worden, verdriet en pijn.
Als we kunnen begrijpen dat deze gevoelens NIETS te maken hebben met de situatie in het hier en nu, ontstaat er de ruimte voor de ziel om zichzelf te genezen.
Oude pijn en verdriet mag soms weer gevoeld worden om vervolgens volledig los te kunnen laten.
Op die manier komt het heelheidsproces in een stroomversnelling terecht.
De ziel staat in verbinding met de Akashakronieken, een soort ‘bibliotheek’ van alle gedachten,gevoelens en energie die we eerder hebben ervaren. In een parallel universum kan onze ziel andere ervaringen opdoen dan dat we in het hier en nu hier op aarde beleven. Onze ziel is verbonden met minimaal 12 andere ‘zieldelen’.
Daarom is het ook niet zo vreemd dat we verschillende prikkels tegelijk kunnen ervaren.
Naast deze oude blokkades leeft de wet tussen oorzaak en gevolg ook in de golven van bewustzijn. De gevoelens van verwaarlozing en niet erkend worden in dit leven, kunnen ook een schakel hebben in een vorig leven waarin we deze gevoelens bij iemand anders hebben gecreëerd (of hebben ervaren).
Door met mededogen onszelf te vergeven en dat deel te erkennen, ontstaat er meer heelheid. Mensen zijn van nature geneigd om andere mensen en situaties de schuld te geven en in te delen in ‘goed’ en ‘slecht’ .
Toch zijn we allemaal vanuit zielsperspectief ALLES! Iedere ziel heeft ooit een ander gemarteld, vermoord, in de steek gelaten en andere vervelende dingen gedaan. In de golven van bewustzijn is ALLES aanwezig, hoe kan men volledig groeien? door dat deel, dat minder mooie deel wat ‘schaduw’ heet te erkennen.
Maar voor dat stuk is lef nodig, willen zien en willen erkennen dat er naast de natuurlijke onschuld die in ons allemaal zit, ook een deel van ons zijn in de schaduw staat. Door daar licht op te laten schijnen ontstaat er heelheid.
Terug naar meer licht en puurheid van de ziel!
Fijne groei toegewenst,
from the ashes of our shadow the rise of the phoenix will show
Namaste
Bron: Sattvahealing.wordpress.com
Bewustzijn is allesomvattend en doordringt alle materie. In stenen, de natuur, in mensen. Alles is met elkaar verbonden door een ‘onzichtbaar’ netwerk van energie, de golven van bewustzijn.
Wetenschappers hebben deze week bekend gemaakt dat het ‘godsdeeltje’ waarschijnlijk bestaat. Lees daar meer over in deze link : Higgs deeltje gevonden .
Als alles met elkaar verbonden is, hier op aarde, betekent dat ook dat wij verbonden zijn met andere werelden, vroeger, en ook de toekomst. Meer dan ooit zijn mensen nu innerlijke opschoningsprocessen aan het ondergaan.
Veel mensen zijn oude trauma’s en pijn aan het verwerken die nog als een blokkade in het energiesysteem aanwezig zijn. Dit proces is nodig om nog meer heelheid en licht te ervaren en te groeien in het bewustzijn.
Groei kan op verschillende manieren tot stand komen. Soms kunnen er situaties uit het verleden (ook vorige levens) zich aandienen. We trekken mensen aan in ons leven die onze dierbaren waren (of vijanden), ons doen herinneren aan bepaalde personen, gevoelens die we hadden etc.
Soms kan er een situatie ontstaan waardoor oude pijn naar boven kan komen. Oude gevoelens van verwaarlozing, niet begrepen worden, verdriet en pijn.
Als we kunnen begrijpen dat deze gevoelens NIETS te maken hebben met de situatie in het hier en nu, ontstaat er de ruimte voor de ziel om zichzelf te genezen.
Oude pijn en verdriet mag soms weer gevoeld worden om vervolgens volledig los te kunnen laten.
Op die manier komt het heelheidsproces in een stroomversnelling terecht.
De ziel staat in verbinding met de Akashakronieken, een soort ‘bibliotheek’ van alle gedachten,gevoelens en energie die we eerder hebben ervaren. In een parallel universum kan onze ziel andere ervaringen opdoen dan dat we in het hier en nu hier op aarde beleven. Onze ziel is verbonden met minimaal 12 andere ‘zieldelen’.
Daarom is het ook niet zo vreemd dat we verschillende prikkels tegelijk kunnen ervaren.
Naast deze oude blokkades leeft de wet tussen oorzaak en gevolg ook in de golven van bewustzijn. De gevoelens van verwaarlozing en niet erkend worden in dit leven, kunnen ook een schakel hebben in een vorig leven waarin we deze gevoelens bij iemand anders hebben gecreëerd (of hebben ervaren).
Door met mededogen onszelf te vergeven en dat deel te erkennen, ontstaat er meer heelheid. Mensen zijn van nature geneigd om andere mensen en situaties de schuld te geven en in te delen in ‘goed’ en ‘slecht’ .
Toch zijn we allemaal vanuit zielsperspectief ALLES! Iedere ziel heeft ooit een ander gemarteld, vermoord, in de steek gelaten en andere vervelende dingen gedaan. In de golven van bewustzijn is ALLES aanwezig, hoe kan men volledig groeien? door dat deel, dat minder mooie deel wat ‘schaduw’ heet te erkennen.
Maar voor dat stuk is lef nodig, willen zien en willen erkennen dat er naast de natuurlijke onschuld die in ons allemaal zit, ook een deel van ons zijn in de schaduw staat. Door daar licht op te laten schijnen ontstaat er heelheid.
Terug naar meer licht en puurheid van de ziel!
Fijne groei toegewenst,
from the ashes of our shadow the rise of the phoenix will show
Namaste
Bron: Sattvahealing.wordpress.com
donderdag 5 juli 2012
Vreemde driehoeksvorm in de zon
28 Juni was er een zeer vreemd fenomeen te zien in de zon, een enorme driehoeks vorm. Even opvallend is natuurlijk dat de Helioviewer website, SOHO, Stereo en alle anderen geheel uit de lucht zijn. Gelukkig zijn er toch nog beelden van oplettende kijkers:
Het lijkt er erg op dat de zon toch iets heel anders is dan wij op school geleerd hebben. Velen hebben het over een stargate of portaal. En waarom gebeurt dit juist nu? Vragen genoeg…
Het lijkt er erg op dat de zon toch iets heel anders is dan wij op school geleerd hebben. Velen hebben het over een stargate of portaal. En waarom gebeurt dit juist nu? Vragen genoeg…
Bron: Goto2012.nl
woensdag 4 juli 2012
Eerst geloven dan zien
Ik ben opgevoed door de ‘eerst zien, dan geloven’-generatie. Mijn goede vader was een harde wetenschapper die mijn spirituele zoektocht niet erg kon waarderen. Voor hem telden alleen de feiten: zwart was zwart en wit was wit. Veel mensen denken zo. En waarom ook niet? Het logische, wetenschappelijk denken heeft de afgelopen eeuwen zoveel moois opgeleverd, dat het niet vreemd is dat velen deze manier van denken als de enige waarheid zijn gaan beschouwen. Niet iedereen heeft het in de gaten, maar daarmee is de wetenschap een nieuwe religie geworden. Ze is de maatlat waarlangs alles wordt gemeten, de toetssteen van onze normen en waarden. Ze is het heersende paradigma. Er zijn ook andere paradigma’s. In sommige culturen geldt bijvoorbeeld: ‘eerst geloven, dan zien’. Op een evenement van Ode sprak onlangs de Amerikaanse sjamaandeskundige Alberto Villoldo. Hij vertelde dat de wereld die wij bovennatuurlijk noemen – de spirituele of mystieke dimensie – voor de indianen in de Amazone en Peru helemaal niet bovennatuurlijk is. Voor hen is die wereld net zo reëel als een stuk pizza. Sjamanen begrijpen ook helemaal niet waarom wij het internet nodig hebben: dat is er toch allang? Contact met voorouders, spirit en totemdieren is aan de orde van de dag. Het idee dat je daar een computer nodig zou hebben om in contact te komen met andere mensen ver weg, is voor hen redelijk absurd en vooral onhandig. Een ander paradigma. Deze indianen ervaren de ‘bovennatuurlijke wereld’ als natuurlijk. Ze twijfelen niet aan het bestaan ervan en staan daarmee open voor de ervaring. Ze ‘zien’ de geesteswereld en ze ‘zien’ subtiele energieën. Ze zien het, omdat ze erin geloven.
Blijkbaar bepaalt je geloofsovertuiging voor een belangrijk deel wat je als mens ervaart. En aangezien de meeste mensen niet verder kijken dan het heersende paradigma, zien zij ook allemaal hetzelfde en houden dat beeld samen in stand. Misschien gaat het nog verder. Misschien bestaat iets pas wanneer je erin gelooft. Misschien bestaan atomen pas sinds wij erin zijn gaan geloven. Misschien werd de aarde pas rond toen we daarin gingen geloven. Misschien is de aarde voor een heleboel mensen nog steeds plat. Einstein vroeg al eens of de maan eigenlijk wel bestaat als je er niet naar kijkt. De wereld is zoals je hem ziet en de wereld wordt zoals wij denken dat die zal worden. Auto’s konden pas ontstaan toen wij (of Henry Ford eigenlijk) er in gingen geloven. Mannen liepen pas op de maan toen John F. Kennedy erin geloofde. Als het waar is dat alles waarin wij geloven reëel wordt, en als het waar is dat we alles kunnen geloven wat we willen, dan kunnen we dus ook alles creëren wat we willen. We hoeven er alleen maar – en liefst zo massaal mogelijk – in te geloven. Waar zullen we in geloven? Vanuit welk paradigma zullen we leven? Wat sluiten we uit, wat laten we toe? Wie sluiten we uit, wie laten we toe? We kunnen onze wereld zo groot maken als we maar willen, we hoeven er alleen maar in te geloven. En onthoudt: the sky is not the limit.
Bron: Wereldgeheimen.nl
Archeologen vinden verwijzing naar einddatum Mayakalender
Archeologen die opgravingen doen in La Corona in Guatemala hebben een 1300 jaar oude Mayatekst gevonden die verwijst naar de zogeheten einddatum van de Mayakalender, 21 december 2012.
De belangrijke hiëroglifische vondst is donderdag aangekondigd in het Nationaal Paleis in Guatemala.
“De tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis in plaats van een profetie,” zegt Marcello A. Canuto van de Tulane-universiteit in New Orleans. Hij overziet de opgravingen in La Corona.
Traptreden
Sinds 2008 verrichten Canuto en Tomás Barrientos van de Universidad del Valle de Guatemala opgravingen in La Corona, een archeologische vindplaats die ooit is vernield door plunderaars.
“Vorig jaar ontdekten we dat plundeaars in één van de bouwwerken enkele stenen hadden laten liggen omdat ze niet konden worden verkocht op de zwarte markt,” zei Barrientos. “We wisten dat ze iets belangrijks hadden gevonden, maar ze hebben ook iets over het hoofd gezien.”
Canuto en Barrientos vonden de langste tekst die ooit is ontdekt in Guatemala. De hiërogliefen zijn in traptreden gegraveerd en beschrijven 200 jaar geschiedenis van La Corona, legt David Stuart van de Universiteit van Texas in Austin uit. In 1997 maakte hij deel uit van een expeditie die de vindplaats voor het eerst verkende.
Grotere cyclus
Terwijl ze de stenen in mei ontcijferden herkende Stuart de verwijzing naar 2012 op een traptrede met 56 hiërogliefen. Ze beschrijven koninklijk bezoek in La Corona in het jaar 696 van de machtigste Mayakoning van die tijd, Yuknoom Yich’aak K’ahk’ uit Calakmul.
“Het was een periode van grote politieke onrust in het Mayagebied en deze koning voelde zich gedwongen te zinspelen op een grotere cyclus van tijd die afloopt in 2012,” zegt Stuart.
De oude Maya’s gebruikten hun kalender om continuïteit en stabiliteit te bevorderen in plaats van het doen van voorspellingen over een apocalyps, legt Canuto uit.
Bron: Sciencedaily.com via Niburu.nl
De belangrijke hiëroglifische vondst is donderdag aangekondigd in het Nationaal Paleis in Guatemala.
“De tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis in plaats van een profetie,” zegt Marcello A. Canuto van de Tulane-universiteit in New Orleans. Hij overziet de opgravingen in La Corona.
Traptreden
Sinds 2008 verrichten Canuto en Tomás Barrientos van de Universidad del Valle de Guatemala opgravingen in La Corona, een archeologische vindplaats die ooit is vernield door plunderaars.
“Vorig jaar ontdekten we dat plundeaars in één van de bouwwerken enkele stenen hadden laten liggen omdat ze niet konden worden verkocht op de zwarte markt,” zei Barrientos. “We wisten dat ze iets belangrijks hadden gevonden, maar ze hebben ook iets over het hoofd gezien.”
Canuto en Barrientos vonden de langste tekst die ooit is ontdekt in Guatemala. De hiërogliefen zijn in traptreden gegraveerd en beschrijven 200 jaar geschiedenis van La Corona, legt David Stuart van de Universiteit van Texas in Austin uit. In 1997 maakte hij deel uit van een expeditie die de vindplaats voor het eerst verkende.
Grotere cyclus
Terwijl ze de stenen in mei ontcijferden herkende Stuart de verwijzing naar 2012 op een traptrede met 56 hiërogliefen. Ze beschrijven koninklijk bezoek in La Corona in het jaar 696 van de machtigste Mayakoning van die tijd, Yuknoom Yich’aak K’ahk’ uit Calakmul.
“Het was een periode van grote politieke onrust in het Mayagebied en deze koning voelde zich gedwongen te zinspelen op een grotere cyclus van tijd die afloopt in 2012,” zegt Stuart.
De oude Maya’s gebruikten hun kalender om continuïteit en stabiliteit te bevorderen in plaats van het doen van voorspellingen over een apocalyps, legt Canuto uit.
Bron: Sciencedaily.com via Niburu.nl
dinsdag 3 juli 2012
Egoïsme versus Altruïsme
Een pleidooi voor het zuivere egoïsme zal men zelden nog tegenkomen. Maar nog wel heel veel hoort men de leerstellingen van de rechtse ideologie dat daden verricht vanuit individualisme en egoïsme mensen via allerlei tussenprocessen uiteindelijk ten goede komen aan allen - een bekend voorbeeld is de stelling dat de rijken rijker maken ook goed is voor de armen (Brits premier Margaret Thatcher).
De rechtvaardiging van deze stelling baseert men meestal op analogieën met de gang van zaken in de natuur. Die lijn van redeneren is terug te voeren tot de Nederlandse filosoof Bernard Mandeville, en kent opvolgers in beroemde namen als Adam Smith en Milton Friedman - via welke laatste we weer aanbeland zijn bij mevrouw Thatcher.
Deze analogie met de natuur is onjuist. Wie ook maar een beetje in de natuur kijkt, ziet dat er twee hoofdstrategieën voor een soort zijn: alleen opereren, of in groepen. En dan is ook meteen duidelijk dat de groepsstrategie het meest succesvol is - het enige succesvolle voorbeeld van een solitaire strategie is het roofdier.
Binnen de groepsdieren is is een evolutie aan te wijzen: hoe ontwikkelder de soort, hoe meer men met elkaar rekening houdt. Of om precies te zijn: andersom. Ook binnen de ontwikkeling van de mensensoort is dat duidelijk waarneembaar . Maar deze trend stamt dus af van zijn evolutionaire voorvaderen, zoals aangetoond wordt door steeds meer onderzoek: ook apen blijken gedrag te vertonen waarbij men rekening houdt met elkaar, en dat gedrag blijkt gebaseerd op ingebakken structuren .
Is het nu mogelijk om deze werking van altruïsme ook te verkrijgen door uit te gaan van egoïsme, in samenspel met andere elementen, zoals Mandeville, Smith en Thatcher beweren?
Om deze vraag te beantwoorden gaan we uit van een premisse, die hoewel voor de hand liggend, niet makkelijk te bewijzen is. Die premisse is dat naarmate je meer samenwerkt, of met grotere groepen, je als geheel, als groep, betere resultaten bereikt. Zoals gezegd: voor de hand liggend. En dat geheel van samenwerking is opgebouwd uit alle stukjes samenwerking tussen de leden van de groep.
Nu definiëren we een egoïstische daad als een daad die nadelige gevolgen heeft voor anderen. en een altruïstische daad is een daad die ook ten goede komt aan anderen. Ook voor de hand liggend. Dan is een altruïstische daad hetzelfde als een samenwerkende daad, en een egoïstische daad een tegenwerkende daad.
Stel je nu een willekeurig proces voor, dat uit een combinatie van egoïstische en altruïstische daden bestaat. Dan dragen de altruïstische processen bij aan de samenwerking , dus aan het geheel, en de egoïstische die breken dat af. De som daarvan kan nooit groter zijn dan van een proces waarvan alle delen bestaan uit altruïstische componenten - wiskundige zouden zoiets gieten in een soort continuïteitsvergelijking: wat er aan totaal in gaat, moet gelijk zijn aan wat er in totaal uitkomt.
Tenzij! Tenzij er in de tussentijd iets gebeurt dat het geheel van wat er in komt op zelfstandige wijze vergroot: zoals in: je stopt een mannetjes haas en een vrouwtjes haas in een hok, en na een half jaar haal je meer hazen eruit dan je erin stopt. Ha, zegt de egoïst: zie je wel: zonder dat ze het wilden hebben mannetjeshaas en vrouwtjeshaas gezorgd voor meer: meer hazen.
Dat is dus onjuist: het is de natuur die in eerdere fasen van de ontwikkeling naar deze situatie die ervoor gezorgd heeft dat mannetjeshaas en vrouwtjeshaas samenwerken om meer hazen te krijgen. Hier is sprake van ingebouwde samenwerking, van ingebouwd altruïsme. .
Een economisch voorbeeld. Stel iemand heeft een fabriek. dat kan hij net zo veel voor zichzelf houden als hij wil. Als hij dat doet, is er op een geven moment niet genoeg over de de rest, en gaat de fabriek failliet. Het net zo veel voor je zelf houden als je wil is egoïstisch, het ook rekening houden met de anderen is altruïstisch. Een van de oorzaken van de snelle vooruitgang van de westerse maatschappij is dat meestal het tweede gebeurt
Ander economisch voorbeeld: het gaat slecht met een fabriek, en je moet kiezen wie te ontslaan: een groot deel van het kleinere maar duurdere personeel in de leiding, of een groot deel van de producerenden. De altruïstische keuze is de tweede, want met een klein deel van de leiding en een groot deel van de producerenden kan de fabriek als geheel wel blijven produceren en bestaan, terwijl met een groot deel van de leiding en een klein deel van de produceren, de fabriek failliet gaat. In dit geval is de altruïstische keuze zo moeilijk voor de betrokkenen, dat vele grote bedrijven (bijvoorbeeld Fokker) en hele bedrijfstakken (textiel) er failliet gegaan aan zijn gegaan.
Ook in de economie blijkt dat zodra je goed kijkt, het alleen de samenwerking is die voor de resultaten en de vooruitgang zorgt. Zodra egoïsme op wat voor merkbare schaal zijn intrede doet, zie je meteen de negatieve effecten. De rechtse stelling over de waarde van het egoïsme is dus, en hoogst waarschijnlijk alleen gebaseerd om dat reeds bestaande egoïsme in hun eigen denken te rechtvaardigen: men zou graag meer willen nemen dan rechtvaardig is, maar durft het niet - en dus heeft men er een theorie bij verzonnen om zichzelf te overtuigen.
Het zou best zo kunnen zijn dat de huidige trend van egoïsme onder onze leiders, nu bekend als het graaine, voortzet. dat kan een tijdje goed gaan, en ze kunnen dus denken dat ze met hun miljoenen en miljarden wegkomen - zeg bijvoorbeeld uiteindelijk naar Dubai of het Caribisch gebied. Maar zodra daardoor de samenwerking stopt die de welvaart overeind houdt, zal al behalve in de westerse wereld zelf, ook al heel snel de toevoer naar dat soort gebieden stoppen. En aangezien die gebieden niets zelf van enige importantie kunnen produceren, gaan die leiders nog eerder ten onder dan de rest van de maatschappij. En latere geschiedschrijvers zullen studies doen naar de gelijkenis tussen de ondergang van, zeg, van Rome, en die de huidige westerse maatschappij.
De rechtvaardiging van deze stelling baseert men meestal op analogieën met de gang van zaken in de natuur. Die lijn van redeneren is terug te voeren tot de Nederlandse filosoof Bernard Mandeville, en kent opvolgers in beroemde namen als Adam Smith en Milton Friedman - via welke laatste we weer aanbeland zijn bij mevrouw Thatcher.
Deze analogie met de natuur is onjuist. Wie ook maar een beetje in de natuur kijkt, ziet dat er twee hoofdstrategieën voor een soort zijn: alleen opereren, of in groepen. En dan is ook meteen duidelijk dat de groepsstrategie het meest succesvol is - het enige succesvolle voorbeeld van een solitaire strategie is het roofdier.
Binnen de groepsdieren is is een evolutie aan te wijzen: hoe ontwikkelder de soort, hoe meer men met elkaar rekening houdt. Of om precies te zijn: andersom. Ook binnen de ontwikkeling van de mensensoort is dat duidelijk waarneembaar . Maar deze trend stamt dus af van zijn evolutionaire voorvaderen, zoals aangetoond wordt door steeds meer onderzoek: ook apen blijken gedrag te vertonen waarbij men rekening houdt met elkaar, en dat gedrag blijkt gebaseerd op ingebakken structuren .
Is het nu mogelijk om deze werking van altruïsme ook te verkrijgen door uit te gaan van egoïsme, in samenspel met andere elementen, zoals Mandeville, Smith en Thatcher beweren?
Om deze vraag te beantwoorden gaan we uit van een premisse, die hoewel voor de hand liggend, niet makkelijk te bewijzen is. Die premisse is dat naarmate je meer samenwerkt, of met grotere groepen, je als geheel, als groep, betere resultaten bereikt. Zoals gezegd: voor de hand liggend. En dat geheel van samenwerking is opgebouwd uit alle stukjes samenwerking tussen de leden van de groep.
Nu definiëren we een egoïstische daad als een daad die nadelige gevolgen heeft voor anderen. en een altruïstische daad is een daad die ook ten goede komt aan anderen. Ook voor de hand liggend. Dan is een altruïstische daad hetzelfde als een samenwerkende daad, en een egoïstische daad een tegenwerkende daad.
Stel je nu een willekeurig proces voor, dat uit een combinatie van egoïstische en altruïstische daden bestaat. Dan dragen de altruïstische processen bij aan de samenwerking , dus aan het geheel, en de egoïstische die breken dat af. De som daarvan kan nooit groter zijn dan van een proces waarvan alle delen bestaan uit altruïstische componenten - wiskundige zouden zoiets gieten in een soort continuïteitsvergelijking: wat er aan totaal in gaat, moet gelijk zijn aan wat er in totaal uitkomt.
Tenzij! Tenzij er in de tussentijd iets gebeurt dat het geheel van wat er in komt op zelfstandige wijze vergroot: zoals in: je stopt een mannetjes haas en een vrouwtjes haas in een hok, en na een half jaar haal je meer hazen eruit dan je erin stopt. Ha, zegt de egoïst: zie je wel: zonder dat ze het wilden hebben mannetjeshaas en vrouwtjeshaas gezorgd voor meer: meer hazen.
Dat is dus onjuist: het is de natuur die in eerdere fasen van de ontwikkeling naar deze situatie die ervoor gezorgd heeft dat mannetjeshaas en vrouwtjeshaas samenwerken om meer hazen te krijgen. Hier is sprake van ingebouwde samenwerking, van ingebouwd altruïsme. .
Een economisch voorbeeld. Stel iemand heeft een fabriek. dat kan hij net zo veel voor zichzelf houden als hij wil. Als hij dat doet, is er op een geven moment niet genoeg over de de rest, en gaat de fabriek failliet. Het net zo veel voor je zelf houden als je wil is egoïstisch, het ook rekening houden met de anderen is altruïstisch. Een van de oorzaken van de snelle vooruitgang van de westerse maatschappij is dat meestal het tweede gebeurt
Ander economisch voorbeeld: het gaat slecht met een fabriek, en je moet kiezen wie te ontslaan: een groot deel van het kleinere maar duurdere personeel in de leiding, of een groot deel van de producerenden. De altruïstische keuze is de tweede, want met een klein deel van de leiding en een groot deel van de producerenden kan de fabriek als geheel wel blijven produceren en bestaan, terwijl met een groot deel van de leiding en een klein deel van de produceren, de fabriek failliet gaat. In dit geval is de altruïstische keuze zo moeilijk voor de betrokkenen, dat vele grote bedrijven (bijvoorbeeld Fokker) en hele bedrijfstakken (textiel) er failliet gegaan aan zijn gegaan.
Ook in de economie blijkt dat zodra je goed kijkt, het alleen de samenwerking is die voor de resultaten en de vooruitgang zorgt. Zodra egoïsme op wat voor merkbare schaal zijn intrede doet, zie je meteen de negatieve effecten. De rechtse stelling over de waarde van het egoïsme is dus, en hoogst waarschijnlijk alleen gebaseerd om dat reeds bestaande egoïsme in hun eigen denken te rechtvaardigen: men zou graag meer willen nemen dan rechtvaardig is, maar durft het niet - en dus heeft men er een theorie bij verzonnen om zichzelf te overtuigen.
Het zou best zo kunnen zijn dat de huidige trend van egoïsme onder onze leiders, nu bekend als het graaine, voortzet. dat kan een tijdje goed gaan, en ze kunnen dus denken dat ze met hun miljoenen en miljarden wegkomen - zeg bijvoorbeeld uiteindelijk naar Dubai of het Caribisch gebied. Maar zodra daardoor de samenwerking stopt die de welvaart overeind houdt, zal al behalve in de westerse wereld zelf, ook al heel snel de toevoer naar dat soort gebieden stoppen. En aangezien die gebieden niets zelf van enige importantie kunnen produceren, gaan die leiders nog eerder ten onder dan de rest van de maatschappij. En latere geschiedschrijvers zullen studies doen naar de gelijkenis tussen de ondergang van, zeg, van Rome, en die de huidige westerse maatschappij.
Bron: Rijnlandmodel.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)